شماره ١٢٥: به فکر چاره فتادن جگر گداختن است

به فکر چاره فتادن جگر گداختن است

علاج درد چو مردان به درد ساختن است

مدان ز عشق جگرسوز حسن را غافل

که شمع بيش ز پروانه در گداختن است

توان به خانه خرابي ز گنج شد معمور

ترا مدار چو طفلان به خانه ساختن است

تو از رعونت خود مي کشي ز خلق آزار

هدف نشانه ناوک ز قد فراختن است

ز زخم نيست مرا طالعي چو صيد حرم

وگرنه شيوه خورشيد تيغ آختن است

سخن ز دست نوازش زند به دل ناخن

که ساز باعث خوشوقتي از نواختن است

صفاي آينه دل درين جهان، موقوف

به نقش نيک و بد و خوب و زشت ساختن است

به آه گرم دل سخن نرم گرداندن

ز سنگ خاره به تدبير شيشه ساختن است

فغان که نرم شد جان سخت ما صائب

به بوته اي که در او سنگ در گداختن است