شماره ١٦٢: ز موج لاله و گل باغ عالم آبي است

ز موج لاله و گل باغ عالم آبي است

پي کشيدن دل هر بنفشه قلابي است

لباس تقوي ما را فروغ گل برقي است

کتان توبه ما را شکوفه مهتابي است

براي زير و زبر کردن بناي صلاح

هواي ابر و نسيم بهار سيلابي است

ز برق و باد قدم وا کن که شبنم و گل

به روي آينه از دست رفته سيمابي است

اگر چه دولت بيدار گلشن است بهار

براي مردم بيدرد، پرده خوابي است

ز فکر ساقي و ساغر، حباب آسوده است

هوا بر تنک ظرف، باده نابي است

به کيش ما که وضو دست شستن از جان است

ز خويش هر که تهي گشته است، محرابي است

به هر رهي که روي، مي رود به خانه حق

ز هر دري که درآيي، ز معرفت بابي است

به لاغري خط پاکي ز فربهي بستان

وگرنه هر سر موي تو تيغ قصابي است

به احتياط سخن کن که دولت بيدار

در آن حريم که صائب بود، گرانخوابي است