شماره ٦٥٢: از حسن تو جيب خاک پر ماه است

از حسن تو جيب خاک پر ماه است

يوسف ز خجالت تو در چاه است

خالي که ز گردن تو مي تابد

همچشم ستاره سحرگاه است

بگذار جگي جگي ببوسم من

خالي که بر آن جگي جگي گاه است

عمر عاشق ز خضر کمتر نيست

اين رشته ز پيچ و تاب کوتاه است

هر آينه راست جوهر خاصي

آيينه سينه جوهرش آه است

در منزل کفر و دين نمي ماند

با عشق سبکروي که همراه است

انگشت به هيچ حرف نگذارد

از درد سخن کسي که آگاه است

صائب ز زمين دل برون آور

طول املي که ريشه آه است